“Fijn eindelijk een goede consultant in huis. Het proces wordt gestandaardiseerd, de systemen beter ingericht en we gaan maandelijks rapporteren over performance indicatoren op strategisch, tactisch en operationeel level. Ja, dit keer is het anders! Onze problemen worden opgelost – eindelijk. We zijn er! Wauw! Euforie! Maar dan komt uiteindelijk het moment dat de consultant vertrekt... in het begin gaat het goed, maar langzaam begint het te kraken, barstjes ontstaan...... en veel wat een paar maanden geleden nog zo mooi leek zakt als een kaartenhuis in elkaar…”
Uiteraard is dit gechargeerd, maar helaas zien we dit in de praktijk vaak gebeuren. Een verandering wordt ingezet, maar ondanks alle effort lukt het uiteindelijk niet om het ingeslagen pad gezamenlijk te blijven bewandelen. Maar waarom lukt dit eigenlijk niet of slechts deels? Het ontbreken van “eigenaarschap en bewustzijn van het leiderschap" is één van de oorzaken. Dit is namelijk randvoorwaardelijk aan het succes van iedere verandering. Maar wat houdt dit nu precies in?
Ja, ongetwijfeld zal het hele MT in de vergaderkamer beamen dat het nu echt anders moet en dat zij de gewenste verandering steunen. Zij zullen ook volmondig 'ja' zeggen als er gesproken wordt over het spreekwoordelijke ‘puntje bij paaltje’ dat zij dienen te zetten. Maar waarom blijkt dan toch in de praktijk dat het ‘puntje’ regelmatig niet op het ‘paaltje’ gezet wordt? Wat ligt hieraan ten grondslag? Onwil!? Nee, ik geloof niet dat het de intentie is om de verandering moedwillig te saboteren. Althans, in de meeste gevallen dan......
Allereerst, is het de vraag of er aan de voorkant voldoende is stilgestaan bij de noodzaak van de gewenste verandering. Herkent én erkent het MT dit ook? Alleen dan kunnen zij zich namelijk identificeren met de gewenste verandering en er eigenaarschap over nemen. Nemen zij die eigenaarschap? Pas dan zijn zij 'uitgerust' om volledig ‘bewust-te-zijn’ binnen de specifieke verander context.
Alhoewel, ook dat laatste, lijkt makkelijker dan dat het is. We zijn ons niet altijd even bewust van onze eigen gedragingen. En juist die zijn zo belangrijk binnen een verandertraject, zeker als men een voorbeeldfunctie vervult. Ook in dit geval geloof ik niet in verkeerde intenties. Linksom of rechtsom, wij mensen zijn nu eenmaal gewoontedieren: we lopen de deur uit van de vergaderkamer en voordat we er erg in hebben verzanden we weer in de hectiek van de dagelijkse werkzaamheden. We worden weer opgeslokt door de waan van de dag; onze dagelijkse routine. En stiekem is dat ook vaak wat we fijn vinden. Die waan van de dag die kennen we namelijk, die voelt vertrouwd. Het is onze comfort zone. En u, net als ik, weet als geen ander hoe lastig het is om uit deze comfort zone te stappen. Dat kost tijd, een gezonde dosis geduld, zelfreflectie en persoonlijke aandacht. Want laten we eerlijk zijn, als het voor u en voor mij individueel al lastig is om uit onze comfort zone te stappen, laat staan voor de organisatie als collectief.
Vaak wordt in verbetertajecten met name stil gestaan bij de tastbare zaken, zoals de (her-)inrichting van systemen, AO’s, rapportages e.d. Dit overschaduwt helaas veelal de o zo belangrijke ‘zachte kant’.
Ironisch, gezien het uiteindelijk ‘de mens’ is die de verandering dient te dragen…… Terug naar overzicht